Live Review – Mojo’s

Jenny Wren and Her Borrowed Wings at Mojos Music Cafe.
Wednesday 23rd March 2022.

‘Jenny Wren and her Borrowed Wings stopped off at Mojos in the middle of a tour in the north of England. With Jenny Trilsbach on Double Bass and Lead Vocals, Ben Fisher on Resophonic Guitar and Vocals, and Ben Gallon on Acoustic Guitar and Vocals.

The set was totally Unplugged no Amps no Mics, just three wonderful Musicians playing at the top of their Game. With a set of Self Penned songs, all three write on their own and together.

With wonderful Musicianship and both Ben’s taking solos on their guitars, and Ben Fisher doing a couple of numbers with some wonderful slide playing.

It was a set of fine songs that deserved a bigger audience. These are three great musicians to watch out for.’

Mojo’s Music Cafe – Darryl Rooth

A SOUP in Canada

A SOUP found it’s way to Canada! Thank you to Earshot magazine and Steve Marlow for this review…

Jenny Wren and Her Borrowed Wings

A Soup
Creature Records

Some wonderfully inventive things can happen when a distinctly American style of music is interpreted by non-Americans. In this case, it’s classic blues and country. Jenny Wren and Her Borrowed Wings hail from the UK and they bring a UK folk mindset to traditional American blues, folk and country. Whereas classic blues tends to be dour and a bit depressing, Jenny Wren brings a whimsy to the country blues sound of the American past. And American country tends to be about sorrow and heartache, Wren‘s take on country is more playful and uplifting. The subject matter takes on a bit of a British tint too, with blues and country songs about sailors and creeping vines.With just two guitars, plus Jenny‘s vocals and her own upright bass, the music is minimalist but the listener rarely feels like they’re missing anything. There’s even a bit of an old-time jazz swing feel to a number of these songs. A Soup is just their second album, and it’s a satisfying and mature album overall.

By Steve Marlow
Jan 3, 2017

http://www.earshot-online.com/reviews/DisplayReview.cfm?DiscID=181981

 

 

A SOUP review – Written in Music,NL

Thank you to Cis van Looy from Written in Music for this great four star review of A SOUP.

JENNY WREN AND HER BORROWED WINGS – A SOUP
Cis Van Looy
07 november 2016
Written in Music, NL

Two guitars and a bass, with this ‘limited’ toolbox Jenny (Vibration Bach) Wren, an Essex native daughter, and Her Borrowed Wings fill their second recyclable cover packaged album. The acoustic guitars of Ben Gallon and Ben Fisher support the vocals of Wren, which the great bassist personally and enthusiastically grapples and cuddles in thirteen homemade songs composed alternately by Wren and Her Musical companions.

From the first song, A Sailor’s Blues you will get not only impressed that something special is going on. A Sailor’s Blues is a short rhythmic finger picking exercise that paves the way for the magnificent The Leaving, completely in the tradition of forgotten black blue ladies of a bygone age. The folky tune Until It’s Time To Go, pulls Wren’s raw vocal alongside the primitive rhythm of Sick And Tired (unrelated to the eponymous song by Chris Kenner, the R & B shouter from New Orleans) the only song written from the trio together.  Particularly contagious work and that can be said of the swinging ragtime of Don’t Bring Me Down.

Invariably played with inspiration, just listen to the elaborate Sucker On The Vine. Although we listen to Jenny sing somewhere ‘This song is a lie’, we witness this diverse collection of a disarming honesty that lasts more with each listening.

Her first album Dead Man’s hat was seen here shamefully overlooked, that should not happen with A Soup.  This stripped-down piece with an inventive combination of divergent rootsy styles, reflects a timeless allure and instantly creates the perfect occasion for a tour in our region.

Read review in dutch – http://www.writteninmusic.com/roots/jenny-wren-and-her-borrowed-wings-a-soup/

A SOUP IS AVAILABLE NOW ON CD AND DOWNOAD – https://jennywrenandherborrowedwings.bandcamp.com/album/a-soup

 

 

 

 

 

A SOUP – Review – The Next Gig (NL)

A big thank you to Richard Wagenaar from The Next Gig in the Netherlands for this great review of A SOUP.

Jenny Wren and Her Borrowed Wings – A Soup
Richard Wagenaar, The Next Gig (NL)
SEP2016
http://thenextgig.weebly.com/albums.html

As a successor for ‘Dead Man’s Hat’, the great debut album from British Jenny Wren and Her Borrowed Wings before they had any reputation in the Netherlands is the equally beautiful ‘A Soup’. Thirteen well written and powerful songs that have a more urgent, relentless sound than the first album. The voice of Jenny Trilsbach is to fall in love. What a singer with power and rawness, but still very sensitive. The instrumental combination of Jenny Trilsbach on bass, Ben Gallon on the acoustic guitar and Ben Fisher on the resonator works par excellence. It gives a beautiful acoustic rhythm and blues sound. The trio brings songs with eloquence. “The Leaving” is beautiful. ‘Until It’s My Time To Go’ more than impressive. Jenny Wren and her Borrowed Wings thirteen beautiful songs on one weave, with a nice variety. One song swings, the other issue is sensitive. Beautiful songs like ‘Brick by Brick’, ‘Some Big Deal’ ‘This Song Is A Lie’ make ‘A Soup’ a beautiful sequel to ‘Dead Man’s Hat’ which is perhaps more accessible than ‘A Soup’, but the new album is just as strong. “The Promised Land”, closes the album and the promise is certainly kept.

Read the original review in Dutch here…

A SOUP – The first review is in! Rootstime, BE

A wonderful September morning for Jenny Wren and Her Borrowed Wings as we wake up to our first review of the new album – A SOUP.
Thank you to ROOTSTIME for taking the time to listen to our music and give us this excellent first review.
Enjoy, as always, the google translation of the review below.
A SOUP will be released on 1st November 2016 with some limited pre-release copies available for some lucky folk at our live shows before then.

Thank you Rootstime!

JENNY WREN AND HER BORROWED WINGS – A SOUP
ROOTSTIME (BE) SEP2016

Best weer lastig om een kant-en-klaar etiketje op dit trio te kleven.Jenny Wren (haar naam is geleend bij Paul McCartney) is een jonge Engelse multi-instrumentaliste uit het Engelse Essex, die hier aan haar tweede plaat toe is in triovorm met haar kompanen, de Bennen Gallon en Fisher, de een zeer bedreven op de Resophonic, de ander op “gewone” akoestische gitaar. Van haar echte naam heet Jenny gewoon Trilsbach en zij is het vocale gezicht van de band.

Op die nieuwe plaat serveert het trio dertien zelfgeschreven songs, netjes verdeeld tussen de drie bandleden en, zoals al gezegd, sobertjes gearrangeerd met niet meer dan drie akoestische instrumenten (vier, als je de stem meerekent) tegelijk.

Drie kwartier lang neemt de band je mee op een tocht, die langs veel vertrouwde huisjes uit de rootsmuziek leidt: nu eens is er country, dan weer blues, nu eens gaan ze de old-timetoer op, dan weer halen soul en rhythm & blues de bovenhand. Dat leidt tot een heel gevarieerde, heel beluisterbare plaat, waarvan je vooral meeneemt dat dit trio op een heel originele en vernieuwende manier de instrumenten laat samengingen en -spelen, die een bijzonder fijn neveneffect blijkt te hebben: ik beluisterde ze nu een keer of zes, zeven en meer en meer krijg ik zin om dit clubje live aan het werk te zien. Dat lijkt me een heel knap gebeuren te zijn, dat ik helaas nog niet zelf mocht ervaren.

Nu, in afwachting daarvan, kan ik me best vinden in de heerlijke cocktail die op de plaat gebrouwen wordt: van opener “A Sailor”s Blues” -dat zijn titel niet gestolen heeft- over het smachtende, langoureuze “The Leaving” en het haast even trieste “Until It’s Time To Go”, waarin Jenny haar vocale kwaliteiten optimaal etaleert, tot het swingende “Don’t Bring Me Down”, maar net zo goed van het iets lomere, jazzy “Brick by Brick” over het zusje daarvan, “A-creeping” met zijn fijne vocalen van de jongens er doorheen, tot het afsluitende “The Promise”, is dit een CD, die je naar een rokerige nightclub doet verlangen, zo eentje waar de verlichting schaars is, de drankjes veel te duur, maar de muziek uitmuntend.

Jenny Wren en haar band horen in zo’n decor thuis, denk ik. Tot dat werkelijkheid wordt, zal deze plaat nog heel vaak uit het -overigens heel fraaie en uit gerecycleerd materiaal gemaakte- hoedje komen om ons te begeleiden op al dan niet nachtelijke autoritten. Prima plaat van een band die bij onze Noorderburen al wel te zien was, maar die maar eens dringend richting Brussel moet afzakken!

(Dani Heyvaert)

http://rootstime.be/index.html?http://rootstime.be/CD%20REVIEUW/2016/SEPT1/CD14.html

English translation (sort of) here…

Hooray for the Netherlands!

Thank you for these words from Richard Wagenaar.
We had a fantastic time playing in the Netherlands for our first time earlier this year and we can’t wait to get back again next year.
Please keep an eye on our Shows page for more information of our European tours in 2017.

‘A beautiful company of musicians who deliver their songs with passion, based on an excellent control of their instruments and with the extraordinary voice of Jenny Wren’
Richard Wagenaar, The Next Gig, NL

Home

Review of our debut Netherlands concert in The Next Gig

Thank you to Richard Wagenaar  and The Next Gig for this great review of our debut concert in the Netherlands at the wonderful Podium Café ‘Peter en Leni.
(See English translation below and try to make sense of it from google! Trust us, it’s good)

Jenny Wren and her Borrowed Wings doet Steendam swingen

STEENDAM – Wie had dat gedacht. Voor het concert doet Jenny Wren in niks denken aan een Rhythm & Blues diva. Een zachte stem, een beetje verlegen. Als ze op het podium vanachter haar contrabas haar mond open doet in ‘Twisted Nail’ is duidelijk dat hier een unieke stem op het podium staat bij Peter & Leni in Steendam voor het eerste Nederlandse optreden van de driemansformatie Jenny Wren and her Borrowed Wings . Naast frontvrouw Jenny Wren staan Ben Fisher met zijn resonator gitaar en Ben Gallon met zijn akoestische gitaar. Hoewel frontvrouw, Jenny Wren staat achter beide Bennen om practische redenen en toch ook een beetje haar verlegenheid die haar af en toe toch parten speelt in haar verhaaltjes en zang. Met dat als kleine opmerking die al aan het eind van de eerste set vervalt als Wren steeds meer loskomt staat er een prachtig gezelschap die met overgave muziek maakt op basis van een uitstekende beheersing van hun instrumenten, de zeer sterke zang, ook in harmonie en mooie eigen composities. Prachtige nummers komen voorbij. Af en toe wat meer mellow als ‘Too Tired’, het gevoelige ‘Days Gone’ en het mooie ‘Her Dreams’. Het zwaartepunt van de eerste set ligt op het einde bij prachtige indringende ‘Until Its My Time To Go’ een lied over ouder worden en Wren laat horen wat haar stem voor diepte in zich heeft en ze durft toe te geven aan dat rauwe randje en het prachtige ‘My Only Friend’. In haar aankondigen moet Jenny Wren nog een stapje maken. ‘My Only Friend’ is een lied met een speciale betekenis voor de zangeres, maar wat dat is komen we niet te weten. Bij dit en bi andere liedjes is wat meer uitleg wenselijk om het publiek nog verder mee te voeren in de emotie. Na de pauze wordt het van een prachtig een fantastisch concert. Het vermogen en de diepte van de zang komen optimaal tot hun recht. Met twee swingende nummers ‘Show Time’ en ‘The Start’ wordt gas gegeven. Even wordt met ‘Believing’ gas terug genomen, maar dat blijkt een aanloopje naar het geweldige en met power gezongen ‘Brick by Brick’ en na weer een adempauze in ‘Wooden Nickels’ volgt het fenomenale ‘Dead Man’s Hat’ het titelnummer van de laatste CD van Jenny Wren and her Borrowed Wings. Met drie tempo nummers waaronder ‘The Sailor’s Blues’ komt er een einde aan het concert. Het publiek klapt nog één keer de band het podium op. Akoestisch wordt dat verlaten en in het publiek speelt de band schitterend de klassieker ‘Trouble in Mind’ als toegift. Wat een kennismaking!

http://thenextgig.weebly.com/recensies-2016.html

Read in English (sort of!) here..

Dead Man’s Hat Album Review – Americana-UK

We are absolutely thrilled to have received this delightful review of our album ‘Dead Man’s Hat’ in this month’s Americana-UK magazine…

Jenny Wren and her Borrowed Wings “Dead Man’s Hat”

Creature Records, 2014

• Back to Basics trio playing anglicised Americana

Jenny Wren and her Borrowed Wings are a relatively new three piece whose Spartan arrangements sound earnest and intricate in equal measure. Jenny sings and plays double bass while her Borrowed Wings, Ben Fisher and Ben Gallon, play resonator and acoustic guitars. There are eleven tracks on ‘Dead Man’s Hat’, which combine mainly Jenny’s lyrical musings on life and love while the two Bens’ dirt road sounding guitars dance with each other in the background. The individuality of each player comes across in this debut and it does not seem surprising that both Jenny and the two Bens have forged their own musical niches, alone and as part of an impressive array of artists across the Americana genre, before coming together for this record. ‘Dead Man’s Hat’ is an honest sounding record displaying three musicians at their most intuitive and sympathetic.

Matthew Boulter

Tuesday, 17th February 2015

http://www.americana-uk.com/index.php/cd-reviews/item/jenny-wren-and-her-borrowed-wings-dead-man-s-hat

http://www.american-uk.com